Η ζωή είναι μικρή λένε, οι άνδρες θέλουν να πηδάνε γυναίκες από παντού, θέλουνε την όποια τρύπα σε μία γυναίκα να την παραβιάσουν και ξαφνικά οι ίδιοι άντρες που καυλώνουν στην ιδέα του απαγορευμένου βγαίνουν και λένε ότι το να καυλώνεις πηδώντας όποια τρύπα είναι σωστό, αφού αφορά την πάρτη του και από την άλλη είναι λάθος να καυλώνει ο δίπλα του με άτομο του ίδιου φίλου…
Δεν κατάλαβα μόνο η δική μας καύλα είναι απόλαυση και των άλλων ανωμαλία; Όταν βγαίνει ο σαδό τυπάς και γουστάρει ξύλο από γκόμενες είναι καλύτερος από κάποιον που είναι ομοφυλόφιλος; Τι θα πει ρε κερατά ότι είναι λάθος να γαμάει ένας άντρας τον άλλο; Εσύ πώς γαμάς την δική σου την γκόμενα από πίσω και τρέχεις να το πεις στους φίλους σου που κάνουν το ίδιο;
Προσωπικά δεν ήμουν και δεν πρόκειται να γίνω ρατσίστρια με κανέναν, αλλά το σωστό πρέπει να λέγετε, κάποιοι λένε ότι η εκκλησία δεν θέλει, που ήταν οι παπάδες όταν γαμούσαν κάθε νέο που έμπαινε σε μοναστήρι; Που είναι το σωστό και φρόνιμο όταν κρίνουν κάτι που έχουν ήδη κάνει;
Κάποιοι λένε η κοινωνία, τι θα πει κοινωνία; Δηλαδή καλύτερα είναι να μας κρίνει η κοινονία ενώ ο ένας και ο άλλος βιάζουν, κλέβουν και παραβιάζουν πράγματα που δεν τους ανήκουν και κρύβοντας τα, νομίζουν ότι δεν τους πήρε χαμπάρι κανείς ΜΑΛΑΚΙΕΣ, άλλοι λένε το κράτος ποιο κράτος; Ο νόμος λέει για γάμο αλλά πουθενά δεν λέει ότι πρέπει να είναι διαφορετικού φίλου κι όμως, για να κάνουν κομπίνες και απατεωνιές ξέρουν τα τρυπάκια, για ανθρώπους που θέλουν να χαρούν τα δικαιώματα τους που τους αξίζει κανένας δεν κάνει τα στραβά μάτια…
Αλλά τέτοιοι μαλάκες ήμασταν, τέτοιοι μαλάκες θα μείνουμε…
Ο λόγος που τα λέω όλα αυτά είναι γιατί πρόσφατα βρήκα έναν παλιό συμμαθητή μου, ήμασταν παρέα με 4 άτομα, ο ένας λοιπόν που είχε μία μικρή τάση ομοφυλοφιλίας έγινε γυναίκα και το έμαθα από τον άλλο μου συμμαθητή ο οποίος τον έβλεπε λέει συχνά αλλά δεν του μίλησε επειδή ντράπηκε που άλλαξε φίλο…
Και εγώ ρωτώ… οι γυναίκες αλλάζουν στήθος, πρόσωπο, πληρώνουν ένα σορό μαλακίες για επεμβάσεις σε πρόσωπο και σώμα, όσο και να αλλάξουν κανένας δεν θα κρίνει τις αλλαγές, κανείς δεν θα ντραπεί για αυτό λένε ένα «εντάξει πρόβλημα της’’ κάνοντας παρέα και πάλι, ένας όμως ομοφυλόφιλος γιατί είναι ντροπή του να αλλάζει; Δεν κατάλαβα; Τι καλύτερο έχει μία σιτεμένη που θέλει να το παίζει νέα και με έναν που αλλάζει για να νοιώσει ελεύθερος;
Και κάτι άλλο…
Γιατί είναι ωραίο θέαμα αυτό ;
Δώσε ελευθερία στις κινήσεις των άλλων, στο κάτω κάτω πρόβλημα τους, εσύ γιατί δεν τους θές; μήπως και εσύ έμαθες στο γαμημενο κατεστημένο; μήπως πρέπει να αγαπάμε τον άλλο για το χαρακτήρα και όχι για το τί κάνει στο κρεββάτι του;
Υπόψην δεν είμαι ομοφυλόφιλη είμαι 100% γυναίκα, αλλα τα άδικα πρέπει να λέγοντε, περίμενα απο τους νέους ότι θα είναι χαλαροί σε αυτά, αλλα αντί αυτού πρόσεξα ότι το ιντερνετ τους κράζει, προσέξτε, ποτέ δεν κρίνουμε όταν ξέουμε ότι κάποια στιγμή θα αποκτήσουμε εμείς παιδιά που δεν θα ξέρουμε τις προτημήσεις τους....
Έκδοση απο mania
1 σχόλιο:
Επειδή είδα φωτογραφία του ..Καρπαθίου, που λέγεται ότι είναι ψυχίατρος και θεωρεί αρρώστια την ομοφυλοφυλία, τον παρακαλώ πολύ να ανοίξει το παγκοσμίως αποδεκτό διαγνωστικό εγχειρίδιο DSM-IV (βλ. παρακάτω) και να μας πει σε ποιά σελίδα η ομοφυλοφυλία χαρακτηρίζεται ως αρρώστια ή διαταραχή. Αυτό που θα διαβάσει... δεν θα του αρέσει.
..............
Εκτός αν έχει ο ίδιος κάποιο διαγνωστικό εγχειρίδιο του ... Μωϋσή!
Homosexuality and DSM-IV (=Διεθνώς αποδεκτό διαγνωστικό εγχειρίδιο)
Q. Do you have any information on how homosexuality was eliminated from the DSM-IV vs DSM-III? Is there an established revision procedure whereby disorders are either included or excluded in new editions? If so, is there a way to determine whether that procedure was followed in the revision work that excluded homosexuality in the current fourth edition?
A. The issue of whether homosexuality is a disease has been one of the more controversial matters that has faced the framers of the various DSMs over the last few decades. The very first edition of the Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM-I) classified homosexuality as a sexual deviation, as did DSM-II in 1968. However, in December of 1973, the DSM-II was modified by the Board of Trustees of the American Psychiatric Association (APA), who voted to eliminate the general category of homosexuality, and replace it with sexual orientation disturbance.
As Dr. Jon Meyer notes (see Comprehensive Textbook of Psychiatry, 4th ed., eds. Kaplan & Sadock), "...this change reflected the point of view that homosexuality was to be considered a mental disorder only if it was subjectively disturbing to the individual. The decision of the APA Board...took place in the context of new sociological data, biological inferences, and de-emphasis of psychoanalytic observations. It also took place in an atmosphere of confrontation. Beginning in 1970, various gay activist groups demonstrated....at APA meetings. At issue was the conceptualization of homosexuality as an illness..."
The DSM-III committee and subcommittee charged with drafting the new manual (1976-78) settled on the diagnosis of ego-dystonic homosexuality, which, according to Meyer, "...represented a compromise between those individuals whose clinical experience, interpretation of the data, and, perhaps, biases, led them to the conviction that homosexuality was a normal variant of sexual expression..." By the time DSM-III-R (revised version of DSM-III) came out in 1987, the tide had shifted again. The category of ego-dystonic homosexuality was eliminated. As DSM-III-R itself stated, "...the diagnosis...has rarely been used clinically, and there have been only a few articles in the scientific literature that use the concept..."
However, one could use the category of sexual disorder not otherwise specified to include cases that previously would have been called ego-dystonic homosexuality. Our present DSM-IV does not include homosexuality per se as a disorder, but still permits the diagnosis of "Sexual Disorder Not Otherwise Specified" for someone with "...persistent and marked distress about sexual orientation".
For details on how the DSM-IV committees made their decisions, I suggest you get hold of a copy of the actual manual, and read the detailed description on p. xx in the introduction. I think it's fair to say that DSM-IV was more reliant on empirical data, and less on political considerations, than were some earlier DSMs. You may also want to see the article by Bayer & Spitzer in which edited correspondence by the DSM-III framers is presented on the issue of homosexuality (J Hist Behav Sci 18:32, 1982).
Other Resources:
• More Sexual Issues Information
May 2001 (Πηγή: http://www.healthieryou.com/mhexpert/exp1052101c.html )
Δημοσίευση σχολίου