Χάρτινα καράβια part1

Η ιστορία είναι καθαρά δική μου, την΄έγραψα με πολύ αγάπη και έυχομαι να σας αρέσει, είναι αρχή κάποιας ιστορίας. Καλη δασκέδαση, κάθε μέρα σχεδών νέα κομμάτια για την ιστορία μας....


Η νύκτα άπλωσε το μαύρο πέπλο της και εκείνη ξυπόλιτη γύρο στα 19 να περπατα στόν ελάχιστα φωτισμένο δρόμο, με ένα σκυσμένο και γεμάτο αίμα φόρεμα. Το αγριεμένο προσωπό της είχε φανερά σημάδια πάλης, τα ξανθά και βρόμικα μαλλιά της ήταν παντού και δεν έκανε καν τον κόπο να τα αποτραβίξει.

Οι λίγοι περαστικοί δέν έδηναν καμία σημασία, το βλέμμα τους μόνο κοιτούσε το κρύο και μεγάλο μαχαίρι που κρατούσε, στο γεμάτο μελανιές χέρι της. Τι είναι αυτό αίμα; είπε κάποιος δίχνωντας επιδεικτικά το μαχαίρι και έκανε να φύγει. Η κοπέλα σχεδών έτοιμη να σωριαστεί, κανένας δεν νοιάστηκε να ρωτήσει, γιατί; γιατί τόσος πόνος; γιατι; ξάυνου κάποιός νέος, λίγο φοβισμένος γόρω στα 30 την πλησίασε, έκανε να την ρωτήσει, μα.... σκοτάδι.